Op een maandagmiddag hebben drie vrouwen een gesprek met elkaar. Carine, José en Mireille hebben het over hun geliefde stad Brussel en de veranderingen doorheen de tijd. Een artikel over drie vrouwen en hun relatie met de hoofdstad van België.
Carine (54), José (74) en Mireille (51) wonen allemaal in Anderlecht. Mireille en José zijn beiden geboren in Brussel. Wonen in Brussel heeft zo zijn voor- en nadelen vertellen deze dames. Zo is alles makkelijk bereikbaar en is het openbaar vervoer in Brussel een pluspunt. Daarnaast is de nabijheid van bijvoorbeeld scholen, lessen en dergelijke ook een voordeel dat het leven in de stad met zich meebrengt. De snelheid, stress, onveiligheid en de slechte voetpaden zijn dan weer nadelen van het leven in de stad.
Brussel is een stad die niet stilstaat en waar ook wat veranderingen plaats hebben gevonden. Alles moet veel sneller gaan dan vroeger, mensen staan niet meer stil. Terwijl op het platteland iedereen elkaar kent en elkaar begroet. Op het platteland heerst er een soort van respect dat in de snelheid van een stad verloren gaat.
Daarnaast wonen er mensen van verschillende nationaliteiten in Brussel wat verschillende culturen meebrengt, dus de mensen verstaan elkaar niet altijd. Er is een tekort aan respect voor elkaar. Het is een beetje het verhaal van ieder voor zich. Het drietal vindt dat er te weinig interesse is voor buren. Ze denken dat er per wijk kleine organisaties gecreëerd moeten worden, die bijeenkomsten organiseren. Het gaat dan over kleine wijkfeestjes op regelmatige basis, die ervoor zorgen dat de mensen hun huis verlaten en elkaar ontmoeten. Zelf hebben ze jaarlijks een buurtfeest, maar één keer per maand een feest houden zou beter zijn. "In het begin zullen er misschien niet zoveel mensen komen, maar als we blijven volhouden creëert dat mogelijkheden", zegt Carine. Nu zijn er geen banden tussen de mensen en wijkfeestjes zouden hier kunnen helpen.
Ook de onveiligheid ’s avonds op straat is een minpunt in Brussel. Zo vertelt José dat ze ’s avonds haar huis niet meer durft verlaten. En ook de andere vrouwen beamen dat het steeds moeilijker wordt om ‘s nachts nog buiten te komen. Nog een minpunt zijn de voetpaden in Brussel, niet altijd een even rooskleurig verhaal. De slechte voetpaden zorgen ervoor dat de veiligheid vermindert, want in de avond komen er alcoholiekers en drugverslaafden die dan van alles achterlaten en het is dat beeld dat de werkende mens de ochtend nadien te zien krijgt. Dit is niet echt aanmoedigend, Brussel is vuil geworden. Carine vindt dit een triestige zaak, want ze houdt van Brussel en het is haar geboortestad. Gelukkig is de Anspachlaan nu opnieuw aangelegd en een aangename plek geworden om een fijne namiddag door te brengen.
De nostalgie naar vroeger blijft echter groot. Zo houdt Carine van de Grote Markt in Brussel, want dat is een plaats waar niets aan veranderd mag worden. Een plek die authenticiteit uitstraalt. José heeft het dan weer over Les Sablons en Mireille over Kunstberg die beide aangename plaatsen zijn in Brussel om te vertoeven.
Jolien Clement