Op een zonnige woensdagmiddag ontmoet ik Johan en Heidi in het Astridpark. Ze zijn net met de fiets hun drie kinderen gaan ophalen van school en genieten samen van de zon.
Johan groeide op in een klein dorpje vlakbij Tongeren en ging in 1993 op kot aan de VUB voor zijn studies. Hij was ook nog woonachtig te Elsene en verhuisde wat later naar Brussel-stad. Hij noemt Brussel een grootstad op mensenmaat en is niet meer teruggekeerd naar zijn geboortestreek. Heidi bracht haar jeugd door in de rand van Brussel en verhuisde na het laatste jaar van haar studies naar de stad.
Hun favoriete vervoermiddel in Brussel is de fiets: “Toch zou het voor mij nog wat fietsvriendelijker mogen”, vertelt Heidi. “De kindjes gaan alle drie naar school in de stad en dan is de meest efficiënte manier om op tijd aan de schoolpoort te geraken de fiets. Vervolgens is het ook aangenaam om bij het mooie weer rechtstreeks naar een park of bos te gaan en om nog wat te genieten van de zon.” Hun favoriete plekjes natuur in de stad zijn het Warandepark, Ter Kamerenbos en het Astridpark. Ook genieten ze beiden van cultuur en gaan ze vaak naar Bozar, het MIMA en het ING Art center. “Een verborgen parel is zeker De Academie voor Beeldende Kunst in Anderlecht. Hier kun je ronddwalen in het grote, oude gebouw. Parels zien hangen, heel verschillende mensen aan het werk zien in verschillende ambachten. En bovendien een kleine, rustige binnentuin waar je even kan wegdromen”, vertelt Heidi.
De ouders zijn enorm tevreden over de buurt in Anderlecht waar ze wonen. Doordat er een hechte gemeenschap is is er ook veel sociale controle. “Moest er iets gebeuren dan heeft iemand altijd wel iets gezien”, ze houden van de Brusselse multiculturaliteit en worden door hun woonplaats herinnerd aan hoe doorwinterde Anderlechtenaren samenleven met nieuwe Belgen en nieuwe Brusselaars zoals zijzelf.
Voor Johan is het feit dat een enorme verscheidenheid aan mensen erin slaagt om op een aangename manier samen te leven iets typisch Brussels, ook al gaat dat niet overal zonder slag of stoot. Toch ervaren ze de inwoners in hun wijk in Anderlecht beide als de inwoners van een dorp, iedereen is enorm vriendelijk, open en behulpzaam.
Daphne Giakoumakis
23 april, 2018