Ik heb met Dana afgesproken in Peck 20, een hippe brunch- en ontbijtplek in een zijstraat van de Louizalaan. Op het moment dat ik binnen stap merk ik haar meteen op, met haar fleurige blazer, lange blonde haren en warme glimlach. Dana is 26 en werkt bij Politico, een politiek online magazine, waar ze de marketing, branding en het design verzorgt.
Dana woont ondertussen net een jaar in Brussel. Een kennis van haar hielp met de lancering van Politico in Brussel en vroeg of ze geen interesse had in de baan. Ze heeft op haar jonge leeftijd reeds een groot deel van de wereld gezien en is een echte globetrotter. “Brussel trok me meteen enorm aan, ik had reeds een beeld van Brussel als een hippe, diverse stad!”
“Ik ben gek op de buurt waar ik woon, leuke marktjes, gezellige cafés en een goede levenskwaliteit!” Terwijl we gezellig keuvelen over de buurt ‘Kastelijn’ ontdekken we dat we haast buren zijn. Haar favoriete plekken in Sint-Gillis zijn het plein rond het gemeentehuis en de markt die er op maandag is. “Er zijn ook veel leuke foodtrucks, mijn favoriet is de El Taco Mobil!” Dana is een enorme fan van lekker eten en vertelt me dat ze een enorme fan is van het Ethiopisch restaurant Toukoul. Ook De Noordzee vindt ze heerlijk: “Er is niets beter dan op een zonnige dag kibbeling te eten met een glas witte wijn”.
Ook is ze een grote liefhebber van cultuur en houdt ze van live concerten en van elektronische muziek. “Ik vind C12 een enorm leuke club. Ook heb ik toen ik hier net aankwam in Brussel een leuk concert jazz bijgewoond van een Amerikaanse saxofonist die op tour was. Het optreden vond plaats op de zolder van een prachtige oude bankethal, La Tentation is de naam, zeker een aanrader!”
Als de zon schijnt dan kan je haar vaak vinden in het Park van Vorst. In de zomer is La Guinguette open, hier zijn er soms open-airs, kan je een lekker drankje drinken of een hapje eten. “Het is een van mijn favoriete plekken in Brussel!” Een andere favoriete zomerbestemming is het Park Duden, ook in Vorst, “Een magisch mooie plek” zegt ze enthousiast.
Een plek waar ze bijna nooit komt is Schaarbeek of Brussel-West. Spijtig volgens haar, want toen ze na een weekendje buiten de stad Brussel binnen reed langs de westkant werd ze aangenaam verrast. Ze zag er veel mensen op straat en veel diversiteit: “Ik kreeg een nostalgisch gevoel. Ik heb een paar jaar geleden in Brooklyn gewoond en plaatsen zoals de Abattoir gaven me meteen een warm gevoel. Brussel is enorm internationaal, maar de buurten waar ik het meeste vertoef zijn redelijk ‘blank’ en dat vind ik spijtig.”
Volgens Dana lijken mensen uit Brussel op het eerste zicht heel gesloten. Ze gaan in haar ogen niet snel een praatje met je slaan als er geen reden is tot conversatie. Maar als je ze eenmaal kent zijn het heel warme en open mensen. “Ik hou van Belgen, ze zijn mijn favoriete Noord-Europeanen!” Zo nam haar huisbazin meteen de rol van moeder op zich toen Dana alleen in Brussel kwam. “Ze deed enorm haar best om me een huiselijk gevoel te geven en heeft haar zoon zelfs mijn IKEA meubels in elkaar laten steken!”
Voor Dana gaan het surrealisme en Brussel hand in hand. L’idiot de Village is hier een goed voorbeeld van. Het lekkere restaurant heeft een eigenaardig en eclectisch interieur. De fascinatie voor het absurde, een gek design en cartoons beschouwt ze als iets typisch Brussels.
Als ik haar de vraag stel of ze zich een echte ‘Brusseleir’ voelt antwoordt ze het volgende: “De expats maken een groot deel uit van de Brusselse cultuur en ik heb het gevoel dat ik door de mensen die ik hier heb leren kennen toch al meer in de lokale Brusselse cultuur ben geïntegreerd dus yeah fuck it, I’m a Brusseleir!”
Geschreven door Daphne Giakoumakis